تاثیر یک برنامه ویژه ورزشی بر آمادگی قلبی- تنفسی، ترکیب بدنی bmrوارتباط بین این متغیرها در ورزشکاران حرفه ای

بر خلاف افراد غیرفعال و اغلب ورزشکاران آماتور که معمولا به برنامه های تمرینی خاص پاسخ نشان می دهند. این وضعیت در مورد ورزشکاران حرفه ای هنوز نامعلوم است.و نتایج تحقیقات معدودی که در این زمینه وجود دارد نیز ضد و نقیض است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر 8 هفته برنامه ورزشی منتخب بر پارامترهای قلبی- تنفسی، ترکیب بدنی و میزان متابولیسم پایه bmr در ورزشکاران حرفه ای بود. روش تحقیق: برای این منظور 7 ورزشکار تیم ملی مشت زنی با میانگین قد3/22±2/176 سانتی متر و وزن 51/18±91/74 کیلوگرم انتخاب شدند قبل و پس از اتمام دوره به لحاظ متغیرهای قلبی- تنسی(اکسیژن مصرفی در آستانه لاکتات، حداکثر اکسیژن مصرفی میزان تهویه در سه شرایط استراحت، آستانه لاکتات وmax ²vo تعداد ضربان قلب آستانه لاکتات، و تعداد ضربان قلب در شرایط max ²vo) bmrو ترکیب بدنی( وزن توده چربی درصد چربی bmi،lbm، توده عضلانی و میزان کل مایعات بدن)به کمک دستگاه گازآنالایزر و دستگاه اندازه گیری ترکیب بدنی مورد ارزیابی قرار گرفتند همچنین همبستگی بین متغیرهای ترکیب بدنی، قلبی- تنفسی وbmr مدنظر قرار گرفت. نتایج آزمونt جفتی نشان داد این برنامه خاص( با شدت و الگوی ارائه شده) تاثیری بر متغیرهای ترکیب بدنی در آزمودنی های مورد نظر ندارد هرچند متغیرهای قلبی- تنسی برخی از متغیرهای قلبی- تنسی ( تهویه دقیقه ای) با اکثر پارامترهای ترکیب بدنی، و همچنین رابطه bmr با بیشتر شاخص های ترکیب بدنی بود. بحث و نتیجه گیری: در کل یافته های ما بیان گر آن است که احتمالا چنین برنامه می تواند بر فاکتورهای قلبی- تنسی مورد نظر تا حدودی اثرگذار باشد. خصوصا چنان چنان چه طول دوره تمرینی طولانی تر باشد. اما ظاهرا ویژگی های ترکیب بدنی ورزشکارانی در این سطح تاثیر قرار نمی گیرد